De verbondsleer

Binnen de "bijbelgetrouwe theologie" zijn er twee vormen van interpretatie framewerken voor het begrijpen van het totaalbeeld van de bijbel, en Gods handelen met de mensheid.

• De eerste is de verbondsleer.
• De tweede is het dispensationalisme (of bedelingenleer.)

De verbondsleer onderscheid zich van het "dispensationalistisch" interpretatie framewerk door vast te houden aan Gods VERBONDSTROUW lopende van Abraham tot aan Jezus Christus. Door deze interpretatie van een doorlopend vernieuwen van het verbond, en verdere perfectionering van de condities, ziet men Gods volk als één geheel door de eeuwen heen. Daarnaast heeft de verbondsleer een sterk argument door te zeggen dat zij vasthouden aan de interpretatie van het Oude Testament, op een zelfde wijze zoals ook de eerste apostelen dat deden. Men zal duidelijk uit de tekst van deze studie kunnen halen, dat dispensationalisme zich schuldig maakt aan het buitenspel zetten van Nieuwtestamentische teksten. Dit is de reden waarom wij, vasthouden aan de verbondsleer, boven het dispensationalisme, dat binnen de Evangelische, de Pinkster- en de Charismatische beweging zo sterk gelooft wordt. Het nieuwe verbond geldt als een alles overtreffend verbond en dit is voor een IEDER DIE GELOOFT.

De verbondsleer is geïntroduceerd door Johannes Calvijn en Oleander. De verbondsleer, of "Covenant Theology" in het Engels, is niet alleen de leer van de reformatorische kerken. In Nederland wordt / werd dit vaak zo gezien. Dit is incorrect. De Verbondsleer bestond namelijk al voor dat het Calvinisme bestond.

De oorsprong van de Verbondsleer is niet het Calvinisme

De verbondsleer is ouder dan het calvinisme, en behoort daar dus los van gezien te worden. Men beseft zich vaak niet dat het calvinisme pas ontstaan is, in het begin van de 17e eeuw. Foutief worden vaak de Gereformeerde kerken in een lijn gezien met haar begin. Maar de discussie over de uitverkiezing in het begin van de 17de eeuw, heeft de op Calvijn georiënteerde kerk in twee kampen verdeeld. Het ene kamp is zich gerechtvaardigd door de vorsten (van Engeland en van de Republiek der Nederlanden) en de synode van Dordt (Dordrecht) zich naar de Reformator blijven noemen. Maar eigenlijk is dit voor zowel Arminius als de nog steeds genoemde Calvinisten (of contra-remonstranten) THEOLOGISCH NIET TOEGESTAAN, aangezien beide groepen in hun leer duidelijk van Calvijn afwijken.

Het calvinisme was dus nooit gesticht door Johannes Calvijn. Calvijn (1509-1564) was meer dan een halve eeuw overleden toen het calvinisme werd gedefinieerd. De volledige definitie van het Calvinisme werd vastgesteld in 1618, toen er een kerkvergadering werd gehouden in Dordrecht. Hier ontstonden de Dortse leerregels. Zie voor meer informatie de Synode van Dordrecht.

Niet alle verbondsleergelovigen geloven deze Calvinistische leer, ondanks dat dit vaak verondersteld wordt.¹ In het najaar van 2009 ben ik tot de overtuiging gekomen, dat de Verbondsleer op het punt van de uitverkiezing het Metechoïsme ondersteund. Al hebben grote hoeveelheden volgelingen van de volgende groepen, ergens in hun geschiedenis, gezegd de Verbondsleer aan te hangen:

° Calvinisten
° Arminianisten
° Evangelischen (voor ong. 1850 kwam dit veel voor)
° Credobaptisten, dit zijn hen die op oudere leeftijd dopen, na een gecontroleerd begrip van de dopeling.
° Pedobaptisten (ook wel zo gespeld: paidobaptisten), dit zijn zuigelingendopers. Deze groep heeft hellaas de verbondsleer gebruikt (ik voel misbruikt) om hun doop te rechtvaardigen.
° Een nieuwe groep die op het punt staat gevormd te worden, welke behoort in de rij van verschillende, van elkaar onderscheidende groepen (zich onderscheidend van: Calvinisten, Arminianisten en Evangelischen) aan welke ik refereer als de Metechoïsten.

De wortels van verbondsleer in de kerkgeschiedenis

De verbondsleer heeft wortels ver voor de tijd van de Dortse leerregels, zelfs in de kerkvaders. Irenaeus en Augustinus hadden al ideeën die op deze leer wezen. Ook Johannes Calvijn (1509-1564), Casper Olivianus (1536-1587) en Robert Rollock (1555-1599) geloofde in de verbondsleer.

Dit was alles voordat de Calvinistische leer werd gedefinieerd in 1618-1619. Zoals eerder gezegd Calvijn heeft niet het Calvinisme voortgebracht, hij was al ruim een halve eeuw daarvoor overleden in 1564. Daarom moet "Calvinistische Verbondsleer" als niet "Calvijn getrouw" bestempeld worden! Dus Calvinistische Verbondsleer is maar slechts een vorm van Verbondsleer, en kan niet worden gedefinieerd als de enige! Ik zelf ervaar zo'n duidelijke metechoïstische bevestiging in de drie theologische verbonden van de Verbondsleer, dat ik het überhaupt niet reëel vindt om te spreken van een Calvinistische Verbondsleer. Ik voorzie zo wie zo een langzaam, maar zeker sterven, van de positie die in de Dortse leerregels beschreven wordt! Met de huidige theologische inzichten komen zowel het Arminianisme en Calvinisme tot een einde van hun bestaan.

Natuurlijk geloven zowel de bedelingenleergelovigen als de verbondsleergelovigen dat hun leer door de bijbel en de bijbelse geschiedenis bevestigd wordt. Echter de verbondsleer gelovigen hebben dus zeer vroege bewijzen uit de kerkgeschiedenis zoals de eerder genoemde kerkvaders Irenaeus en Augustinus.

Bijbelse verbonden

De bijbel spreekt veelvuldig over verbonden. Een verbond is een gewichtig contract. Het Oudtestamentische woord is "berith". Bij een verbond werd meestal een wond gemaakt, en daar as in gestrooid zodat beide partijen zich daaraan zouden kunnen herinneren. Berith stamt dan ook af van het woord voor snijden. Het woord komt 284 keer voor in het Oude Testament. De gehele bijbel spreekt over een relatie tussen God en mensen! Dus u begrijpt dat de link naar het uitleggen van de Bijbel aan de hand van de verbonden snel gemaakt is.

Het Griekse woord voor verbond is "διαθηκη" (diathēkē). Het betekend verbond of testament. Normaal gesproken zou het woord "συνθηκη" (sunthēkē) gebruikt moeten worden, maar dit komt in het Nieuwe Testament niet voor omdat "συνθηκη" (sunthēkē) gebruikt wordt voor een verbond tussen gelijke partners. Dit is tussen God en mens niet het geval.

De verbondsleer onderscheid zich van het "dispensationalistisch" interpretatie framewerk door vast te houden aan Gods VERBONDSTROUW lopende van Abraham tot aan Jezus Christus. Door deze interpretatie van een doorlopend vernieuwen van het verbond, en verdere perfectionering van de condities, ziet men Gods volk als één geheel door de eeuwen heen. Daarnaast heeft de verbondsleer een sterk argument door te zeggen dat zij vasthouden aan de interpretatie van het Oude Testament, precies zoals ook de eerste apostelen dat deden. Men zal duidelijk uit de tekst kunnen halen van deze studie dat dispensationalisme zich schuldig maakt aan Nieuwtestamentische teksten buitenspel zetten. Dit is de reden waarom wij, vasthouden aan de verbondsleer, boven het dispensationalisme, dat binnen de Pinkster- of Charismatische beweging zo sterk gelooft wordt. Het nieuwe verbond geldt als een alles overtreffend verbond en dit is voor een IEDER DIE GELOOFT.

---

Voetnoten:

1. Eerder had ik hier de heldere doch aanvallende tekst:"Het lijkt er sterk op dat zowel bedelingenleer gelovigen (bijna alle evangelische en pinksterkerken zijn bedelingenleer gelovigen) alsook hun theologische tegenstanders de Reformatorischen in Nederland, ons willen doen laten geloven dat calvinistische verbondsleer de enige of originele verbondsleer is! Dit is niet correct. Sterker noch calvinistische verbondsleer is slechts een vorm van verbondsleer, want verbondsleer bestond al langer!"
2. Deze website verkondigd niet dat Irenaeus en Augustinus helden zijn, zonder hun fouten. Sterker nog ik zou beiden niet noemen als helden, dat ze invloed hebben gehad is zeker! Zie notitie 10, van "Twee in 't veld, pag. 3", over het belang van Grieks, wat Augustinus niet beheerste en vermeed. Zie notitie over het a-millennialisme mbt Augustinus. Zie voetnoot 2 van "Table_error_Calvinism.htm#2" over de leer rond zonde, erfzonde en de verhelping ervan.

kerkvader	positief	negatief
Irenaeus van Lyon	Zijn "Against Heresies, een goed boek tegen de gnostici.	Zijn poging om de leraren van de kerk te verdedigen, lijkt nobel, doch eindigd in katholicisme, waar het woord slechts een authoriteit is naast de kerktraditie — net als alle protestanten vindt ik dat natuurlijk verwerpelijk. Tevens hekel ik het plaatsen van Maria, de moeder van Jezus, op een groter voetstuk dan haar Bijbels toekomt, een nieuwe Eva, als iets wat verwerpelijk is en de verafgoding van een godvruchtige vrouw probeert recht te praten.
Augustinus van Hippo(13-11-354 — 28-08-430)	Zijn "Confessiones", een goed boek in veel opzichten. En hij laat zijn verandering in denken zien ook ten opzichte Manichees. Daarnaast bestreed hij ook Arianen, Donatisten, Manichaeans en dat is goed en nobel. Zijn strijdt tegen Pelagianisme, geeft aan dat hij doorhad dat dit onderwerp: "de zonde en de verhelping ervan" aandacht verdiend en dat dit essentieel is voor het christelijk geloof (evenzo de andere monotheistische godsdiensten). Als we dat punt nemen is het goed dat hij dat door had en inzag dat dit onderwerp essentieel was. Zijn positie hierin heeft wellicht zowel goed en slecht voort gebracht. Het Pelegianisme is een extreme opvatting, maar de wijze waarop Augustinus erin hakt is ook aanmatigend, en ook zijn positie is zeer extreem. Een groot probleem is dat Christendom dit niet doorhad en met Augustinus als een tweede Paulus aan de haal gaat. Zijn positie komt grotendeels door zijn afkeer van het Grieks. Hierdoor heeft hij over zijn eigen extreme positie, nooit ingezien dat het zeer extreem was! Ik ga op verschillende punten meer in, aan de negatieve zijde.	Veel van de hetrodoxie (valse leer) van Augustinus komen rechtstreeks voort uit zijn gebrek aan kennis van het Grieks. Paulus was wie hij was, voor de kerk, omdat God hem radicaal verandert had, dat zien we ook in Augustinus. Maar Paulus was ook wie hij was omdat hij een geweldige opleiding had in Hebreeuws en Grieks. Dit waren de talen die nodig waren om zo'n impact te hebben in leer en geschrift op de jonge kerk. Hij sprak ook verschillende dialecten van het Armees (wellicht het dialect van Damascus en Antiochië, en ook dat van Jeruzalem). Misschien vindt u het merkwaardig dat ik nadruk leg op de kennis van talen, en denkt u waarom dat. Omdat het belangrijk is. — En Jezus dan? — Wel, ook Jezus Christus zelf sprak Aramees (met Judees en Galilees accent), Grieks en had goede kennis van het Hebreeuws. Zie notitie notitie 10, van "Twee in 't veld, pag. 3". Terug naar Augustinus, zoals Paulus het nodig had om kennis te hebben van het Hebreeuws en Grieks om God te kunnen representeren als apostel aan de heidenen... Zo zou een Augustinus het nodig hebben gehad om een goed leider van zoveel eeuwen van Christelijke Godsdienst te kunnen zijn. Echter er is een probleem, hij had nauwelijk kennis van het Grieks, sterker nog hij weigerde zich er praktisch ook maar een beetje in te interesseren! Dit zou vergelijkbaar zijn met een Paulus, die zo stellig schrijft zonder kennis van het Hebreeuws! Gelukkig had Paulus kennis van het Hebreeuws. Echter Augustinus had de kennis niet! Mijn volk gaat onder door gebrek aan kennis (Hos. 4:6) Zo is ieder die Augustinus als een soort tweede Paulus ziet. Zo'n persoon gaat onder door gebrek aan kennis van de fouten die Augustinus gemaakt heeft! In het Hebreeuws zaten correcties die Paulus nodig had om de apostel te zijn die hij was! In het Grieks zaten de correcties, die Augustinus nodig had om een groot leider in de kerk te zijn! De Bijbel, de bron, het Nieuwe Testament en de Septuaginta de basis van het geloof, deze waren beiden in het Grieks geschreven! In die tijd had men, ondanks de gaven en talenten Augustinus, hem moeten begeleiden door een bischop, die wel de cruciale taal van het Grieks beheerste en men had hem NOOIT mogen aanstellen als bisschop. Geen Grieks is dus vergelijkbaar met een Paulus of Jezus zonder kennis van het Hebreeuws! Prijst God dat ze die kennis wel hadden. Geen Grieks, is dus zo'n 1500 jaar later, vergelijkbaar met het hebben van geen kennis van enige Westerse taal, maar toch Oudste of voorganger willen zijn van tientallen kerken! Iedereen begrijpt hopelijk wel dat dit laatste een probleem is! Nu dit is de belangrijkste kritiek doch niet de enige... De stad Gods - De Civitate Dei - een vernuftig boek, om zijn eigen hagje te redden, en niet tegen keizer Honorius durfte te zeggen dat die een laffaard en discriminator was. Deze keizer Honorius (Flavius Honorius Augustus, 384-423) was een goddeloze verbreker van zijn beloften, die de val van Rome met zijn goddeloosheid en discriminatie had veroorzaakt! — Geloof ik dan dat Rome rond het begin van de vijfde eeuw, het eindpunt van de Christelijke ontwikkeling was? Nee, geenszins, maar het diende nog een doel en zo'n schaamteloos verlies aan Godsvrucht in de top en de val van Rome, diende noch het belang van de Germaanse volken, zoals die van de Visigothen in hun doel voor veiligheid, noch Rome, noch het Christendom, hooguit, nu, als we met ons allen "De stad Gods" als boek en theorie "het a-millennialisme" verwerpen. Want met het post-millennialisme dat sinds het prille begin van de kerkgeschiedenis bestond Want het a-millennialisme is niet bijbels, niet historisch, en kan niet van apostolische origine zijn, (Gal. 1) zijn origine is de zondige houding van Augustinus hart, het proberen te redden van een zwak christelijk aftreksel, zonder dat het zijn eigen kop kost! Zie voor meer informatie "post-millennialisme". Zijn visie op uitverkiezing is integenstelling tot wat de meesten geloven, zeer extreem de studie van Winkie Pratney in de voetnoot 2 van "Table_error_Calvinism.htm#2". Voor zijn idee op de erfzonde, zie idem. Zijn visie op de duivel waar hij Luther zou hebben begeleid naar de uitspraak "de duivel is des Heren knecht" is zeer verwerpelijk en zorgt voor een zeer problematisch Godsbeeld. Voor meer info: "En toch is God anders, Het Ruilprincipe herontdekt," Irene Maat. Dit wil overigens niet zeggen dat ik haar vergaande conclusies steun, maar ze kaart dit probleem goed aan.